به‌آب افكندن سبزه در صحرا و گره‌زدن سبزه‌ها
با آرزوی برطرف شدن نحوست آخوندهای پلید از میهن و فرارسیدن بهاران پایدار رهایی و
حاكمیت ملی و مردمی.
موكب بهار و نوروزی را كه
دوازده‌روز با جشن و شادمانی گرامیش داشتیم، در سیزدهمین روز، به‌باغ و صحرا می‌بریم
و به‌زبان سمبلیك و زیبای سپردن‌سبزه‌ها به‌جویبارها، آن‌را به‌دشت و صحرا،
جنگلها و كوهها و رودها و گلها و پرندگان خوش‌الحان می‌سپاریم.با عید، مقدمش را
عزیز داشتیم و در «سیزده‌به‌در» شادمانه بدرقه‌اش می‌كنیم.
می‌گویند تاریخچه و قدمت «سیزده‌به‌در» به‌عصر
آتشكده‌ها و مهرپرستی در ایران باستان می‌رسد و به‌همین‌خاطر نیز مراسم
این‌روز را در محلهای تاریخی برگزار می‌كردند
ادامه درلینک 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر